νἁχα

Substantiv

νἁχα (νἁχα)

1. skog

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	νἁχεν	νἁχειν	νἁχον	νἁχοιν	νἁχαν	νἁχαιν	νἁχυν	νἁχυιν	νἁχων
Ergativ	νἁχεϧ	νἁχειϧ	νἁχοϧ	νἁχοιϧ	νἁχαϧ	νἁχαιϧ	νἁχυϧ	νἁχυιϧ	νἁχωϧ
Dativ	νἁχεσ	νἁχεισ	νἁχοσ	νἁχοισ	νἁχασ	νἁχαισ	νἁχυσ	νἁχυισ	νἁχωσ
Lokativ	νἁχεμ	νἁχειμ	νἁχομ	νἁχοιμ	νἁχαμ	νἁχαιμ	νἁχυμ	νἁχυιμ	νἁχωμ
Ablativ	νἁχεϥ	νἁχειϥ	νἁχοϥ	νἁχοιϥ	νἁχαϥ	νἁχαιϥ	νἁχυϥ	νἁχυιϥ	νἁχωϥ
Instrumentalis	νἁχεφ	νἁχειφ	νἁχοφ	νἁχοιφ	νἁχαφ	νἁχαιφ	νἁχυφ	νἁχυιφ	νἁχωφ
Abessiv	νἁχεθ	νἁχειθ	νἁχοθ	νἁχοιθ	νἁχαθ	νἁχαιθ	νἁχυθ	νἁχυιθ	νἁχωθ
Essiv formal	νἁχεγ	νἁχειγ	νἁχογ	νἁχοιγ	νἁχαγ	νἁχαιγ	νἁχυγ	νἁχυιγ	νἁχωγ
Kausativ	νἁχελ	νἁχειλ	νἁχολ	νἁχοιλ	νἁχαλ	νἁχαιλ	νἁχυλ	νἁχυιλ	νἁχωλ
Substantivkasus
Genitiv	νἁχεβ	νἁχειβ	νἁχοβ	νἁχοιβ	νἁχαβ	νἁχαιβ	νἁχυβ	νἁχυιβ	νἁχωβ
Essiv-modal	νἁχεχ	νἁχειχ	νἁχοχ	νἁχοιχ	νἁχαχ	νἁχαιχ	νἁχυχ	νἁχυιχ	ωχ
Komitativ	νἁχερ	νἁχειρ	νἁχορ	νἁχοιρ	νἁχαρ	νἁχαιρ	νἁχυρ	νἁχυιρ	νἁχωρ
Kasuslös form
	νἁχε	νἁχει	νἁχο	νἁχοι	νἁχα	νἁχαι	νἁχυ	νἁχυι	νἁχω