μειμα

Substantiv

μειμα (μειμα)

1. en känsla

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	μειμεν	μειμειν	μειμον	μειμοιν	μειμαν	μειμαιν	μειμυν	μειμυιν	μειμων
Ergativ	μειμεϧ	μειμειϧ	μειμοϧ	μειμοιϧ	μειμαϧ	μειμαιϧ	μειμυϧ	μειμυιϧ	μειμωϧ
Dativ	μειμεσ	μειμεισ	μειμοσ	μειμοισ	μειμασ	μειμαισ	μειμυσ	μειμυισ	μειμωσ
Lokativ	μειμεμ	μειμειμ	μειμομ	μειμοιμ	μειμαμ	μειμαιμ	μειμυμ	μειμυιμ	μειμωμ
Ablativ	μειμεϥ	μειμειϥ	μειμοϥ	μειμοιϥ	μειμαϥ	μειμαιϥ	μειμυϥ	μειμυιϥ	μειμωϥ
Instrumentalis	μειμεφ	μειμειφ	μειμοφ	μειμοιφ	μειμαφ	μειμαιφ	μειμυφ	μειμυιφ	μειμωφ
Abessiv	μειμεθ	μειμειθ	μειμοθ	μειμοιθ	μειμαθ	μειμαιθ	μειμυθ	μειμυιθ	μειμωθ
Essiv formal	μειμεγ	μειμειγ	μειμογ	μειμοιγ	μειμαγ	μειμαιγ	μειμυγ	μειμυιγ	μειμωγ
Kausativ	μειμελ	μειμειλ	μειμολ	μειμοιλ	μειμαλ	μειμαιλ	μειμυλ	μειμυιλ	μειμωλ
Substantivkasus
Genitiv	μειμεβ	μειμειβ	μειμοβ	μειμοιβ	μειμαβ	μειμαιβ	μειμυβ	μειμυιβ	μειμωβ
Essiv-modal	μειμεχ	μειμειχ	μειμοχ	μειμοιχ	μειμαχ	μειμαιχ	μειμυχ	μειμυιχ	ωχ
Komitativ	μειμερ	μειμειρ	μειμορ	μειμοιρ	μειμαρ	μειμαιρ	μειμυρ	μειμυιρ	μειμωρ
Kasuslös form
	μειμε	μειμει	μειμο	μειμοι	μειμα	μειμαι	μειμυ	μειμυι	μειμω