ϧεωδικα

Etymologi

ϧεωδαϛ (“hög grad”) + -ικ (“abstrakt”)

Substantiv

ϧεωδικα (ϧεωδικα)

1. steg, grad, nivå, rank, rang
2. ett djup

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	ϧεωδικεν	ϧεωδικειν	ϧεωδικον	ϧεωδικοιν	ϧεωδικαν	ϧεωδικαιν	ϧεωδικυν	ϧεωδικυιν	ϧεωδικων
Ergativ	ϧεωδικεϧ	ϧεωδικειϧ	ϧεωδικοϧ	ϧεωδικοιϧ	ϧεωδικαϧ	ϧεωδικαιϧ	ϧεωδικυϧ	ϧεωδικυιϧ	ϧεωδικωϧ
Dativ	ϧεωδικεσ	ϧεωδικεισ	ϧεωδικοσ	ϧεωδικοισ	ϧεωδικασ	ϧεωδικαισ	ϧεωδικυσ	ϧεωδικυισ	ϧεωδικωσ
Lokativ	ϧεωδικεμ	ϧεωδικειμ	ϧεωδικομ	ϧεωδικοιμ	ϧεωδικαμ	ϧεωδικαιμ	ϧεωδικυμ	ϧεωδικυιμ	ϧεωδικωμ
Ablativ	ϧεωδικεϥ	ϧεωδικειϥ	ϧεωδικοϥ	ϧεωδικοιϥ	ϧεωδικαϥ	ϧεωδικαιϥ	ϧεωδικυϥ	ϧεωδικυιϥ	ϧεωδικωϥ
Instrumentalis	ϧεωδικεφ	ϧεωδικειφ	ϧεωδικοφ	ϧεωδικοιφ	ϧεωδικαφ	ϧεωδικαιφ	ϧεωδικυφ	ϧεωδικυιφ	ϧεωδικωφ
Abessiv	ϧεωδικεθ	ϧεωδικειθ	ϧεωδικοθ	ϧεωδικοιθ	ϧεωδικαθ	ϧεωδικαιθ	ϧεωδικυθ	ϧεωδικυιθ	ϧεωδικωθ
Essiv formal	ϧεωδικεγ	ϧεωδικειγ	ϧεωδικογ	ϧεωδικοιγ	ϧεωδικαγ	ϧεωδικαιγ	ϧεωδικυγ	ϧεωδικυιγ	ϧεωδικωγ
Kausativ	ϧεωδικελ	ϧεωδικειλ	ϧεωδικολ	ϧεωδικοιλ	ϧεωδικαλ	ϧεωδικαιλ	ϧεωδικυλ	ϧεωδικυιλ	ϧεωδικωλ
Substantivkasus
Genitiv	ϧεωδικεβ	ϧεωδικειβ	ϧεωδικοβ	ϧεωδικοιβ	ϧεωδικαβ	ϧεωδικαιβ	ϧεωδικυβ	ϧεωδικυιβ	ϧεωδικωβ
Essiv-modal	ϧεωδικεχ	ϧεωδικειχ	ϧεωδικοχ	ϧεωδικοιχ	ϧεωδικαχ	ϧεωδικαιχ	ϧεωδικυχ	ϧεωδικυιχ	ωχ
Komitativ	ϧεωδικερ	ϧεωδικειρ	ϧεωδικορ	ϧεωδικοιρ	ϧεωδικαρ	ϧεωδικαιρ	ϧεωδικυρ	ϧεωδικυιρ	ϧεωδικωρ
Kasuslös form
	ϧεωδικε	ϧεωδικει	ϧεωδικο	ϧεωδικοι	ϧεωδικα	ϧεωδικαι	ϧεωδικυ	ϧεωδικυι	ϧεωδικω

Härledningar

βρελρωϧεωδικα (“svårighetsgrad”)