χιποκα

Etyomologi

χιπαω (“svara”) + -οκ (“konkret verb”)

Substantiv

χιποκα (χιποκα)

1. svar

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	χιποκεν	χιποκειν	χιποκον	χιποκοιν	χιποκαν	χιποκαιν	χιποκυν	χιποκυιν	χιποκων
Ergativ	χιποκεϧ	χιποκειϧ	χιποκοϧ	χιποκοιϧ	χιποκαϧ	χιποκαιϧ	χιποκυϧ	χιποκυιϧ	χιποκωϧ
Dativ	χιποκεσ	χιποκεισ	χιποκοσ	χιποκοισ	χιποκασ	χιποκαισ	χιποκυσ	χιποκυισ	χιποκωσ
Lokativ	χιποκεμ	χιποκειμ	χιποκομ	χιποκοιμ	χιποκαμ	χιποκαιμ	χιποκυμ	χιποκυιμ	χιποκωμ
Ablativ	χιποκεϥ	χιποκειϥ	χιποκοϥ	χιποκοιϥ	χιποκαϥ	χιποκαιϥ	χιποκυϥ	χιποκυιϥ	χιποκωϥ
Instrumentalis	χιποκεφ	χιποκειφ	χιποκοφ	χιποκοιφ	χιποκαφ	χιποκαιφ	χιποκυφ	χιποκυιφ	χιποκωφ
Abessiv	χιποκεθ	χιποκειθ	χιποκοθ	χιποκοιθ	χιποκαθ	χιποκαιθ	χιποκυθ	χιποκυιθ	χιποκωθ
Essiv formal	χιποκεγ	χιποκειγ	χιποκογ	χιποκοιγ	χιποκαγ	χιποκαιγ	χιποκυγ	χιποκυιγ	χιποκωγ
Kausativ	χιποκελ	χιποκειλ	χιποκολ	χιποκοιλ	χιποκαλ	χιποκαιλ	χιποκυλ	χιποκυιλ	χιποκωλ
Substantivkasus
Genitiv	χιποκεβ	χιποκειβ	χιποκοβ	χιποκοιβ	χιποκαβ	χιποκαιβ	χιποκυβ	χιποκυιβ	χιποκωβ
Essiv-modal	χιποκεχ	χιποκειχ	χιποκοχ	χιποκοιχ	χιποκαχ	χιποκαιχ	χιποκυχ	χιποκυιχ	ωχ
Komitativ	χιποκερ	χιποκειρ	χιποκορ	χιποκοιρ	χιποκαρ	χιποκαιρ	χιποκυρ	χιποκυιρ	χιποκωρ
Kasuslös form
	χιποκε	χιποκει	χιποκο	χιποκοι	χιποκα	χιποκαι	χιποκυ	χιποκυι	χιποκω