ἑκαω
Hoppa till navigering
Hoppa till sök
Verb
ἑκαω (ἑκαω)
- att låta, att göra oväsen ifrån sig
Konjugation
Gnomisk presens | Presens realis | Preteritum | Futurum | Infinitiv | |
---|---|---|---|---|---|
Indikativ | ἑκὸ | ἑκὰι | ἑκὰ | ἑκὶ | ἑκαω |
Subjunktiv | ἑκὲ | ἑκεηὰι | ἑκεηὰ | ἑκὲι | ἑκεω |
Optativ | ἑκειλὸ | ἑκειλὰι | ἑκειλὰ | ἑκειλὶ | ἑκειλαω |
Jussiv | ἑκοχὸ | ἑκοχὰι | ἑκοχὰ | ἑκοχὶ | ἑκοχαω |
Potentialis | ἑκαγὸ | ἑκαγὰι | ἑκαγὰ | ἑκαγὶ | ἑκαγαω |
Dubitativ | ἑκωπὸ | ἑκωπὰι | ἑκωπὰ | ἑκωπὶ | ἑκωπαω |
Permissiv | ἑκιαωὸ | ἑκιαωὰι | ἑκιαωὰ | ἑκιαωὶ | ἑκιαωαω |
Permissiv (extern) | ἑκωμὸ | ἑκωμὰι | ἑκωμὰ | ἑκωμὶ | ἑκωμαω |
Admirativ | ἑκωκερὸ | ἑκωκερὰι | ἑκωκερὰ | ἑκωκερὶ | ἑκωκεραω |
Imperativ | ἑκὺ | ἑκὺ | ἑκὺι |