ϥανικα

Etymologi

ϥαναω (“att gå ut, emigrera”) + -ικ (“abstrakt substantiv av verb”)

Substantiv

ϥανικα (ϥανικα)

1. emigrering, utvandring
2. Exodus / Andra moseboken

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	ϥανικεν	ϥανικειν	ϥανικον	ϥανικοιν	ϥανικαν	ϥανικαιν	ϥανικυν	ϥανικυιν	ϥανικων
Ergativ	ϥανικεϧ	ϥανικειϧ	ϥανικοϧ	ϥανικοιϧ	ϥανικαϧ	ϥανικαιϧ	ϥανικυϧ	ϥανικυιϧ	ϥανικωϧ
Dativ	ϥανικεσ	ϥανικεισ	ϥανικοσ	ϥανικοισ	ϥανικασ	ϥανικαισ	ϥανικυσ	ϥανικυισ	ϥανικωσ
Lokativ	ϥανικεμ	ϥανικειμ	ϥανικομ	ϥανικοιμ	ϥανικαμ	ϥανικαιμ	ϥανικυμ	ϥανικυιμ	ϥανικωμ
Ablativ	ϥανικεϥ	ϥανικειϥ	ϥανικοϥ	ϥανικοιϥ	ϥανικαϥ	ϥανικαιϥ	ϥανικυϥ	ϥανικυιϥ	ϥανικωϥ
Instrumentalis	ϥανικεφ	ϥανικειφ	ϥανικοφ	ϥανικοιφ	ϥανικαφ	ϥανικαιφ	ϥανικυφ	ϥανικυιφ	ϥανικωφ
Abessiv	ϥανικεθ	ϥανικειθ	ϥανικοθ	ϥανικοιθ	ϥανικαθ	ϥανικαιθ	ϥανικυθ	ϥανικυιθ	ϥανικωθ
Essiv formal	ϥανικεγ	ϥανικειγ	ϥανικογ	ϥανικοιγ	ϥανικαγ	ϥανικαιγ	ϥανικυγ	ϥανικυιγ	ϥανικωγ
Kausativ	ϥανικελ	ϥανικειλ	ϥανικολ	ϥανικοιλ	ϥανικαλ	ϥανικαιλ	ϥανικυλ	ϥανικυιλ	ϥανικωλ
Substantivkasus
Genitiv	ϥανικεβ	ϥανικειβ	ϥανικοβ	ϥανικοιβ	ϥανικαβ	ϥανικαιβ	ϥανικυβ	ϥανικυιβ	ϥανικωβ
Essiv-modal	ϥανικεχ	ϥανικειχ	ϥανικοχ	ϥανικοιχ	ϥανικαχ	ϥανικαιχ	ϥανικυχ	ϥανικυιχ	ωχ
Komitativ	ϥανικερ	ϥανικειρ	ϥανικορ	ϥανικοιρ	ϥανικαρ	ϥανικαιρ	ϥανικυρ	ϥανικυιρ	ϥανικωρ
Kasuslös form
	ϥανικε	ϥανικει	ϥανικο	ϥανικοι	ϥανικα	ϥανικαι	ϥανικυ	ϥανικυι	ϥανικω