ϣεκα

Etymologi

ϣαϛ (“ung”) + -εκ (“person som”)

Substantiv

ϣεκα (ϣεκα)

1. ungdom

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	ϣεκαεν	ϣεκαειν	ϣεκαον	ϣεκαοιν	ϣεκααν	ϣεκααιν	ϣεκαυν	ϣεκαυιν	ϣεκαων
Ergativ	ϣεκαεϧ	ϣεκαειϧ	ϣεκαοϧ	ϣεκαοιϧ	ϣεκααϧ	ϣεκααιϧ	ϣεκαυϧ	ϣεκαυιϧ	ϣεκαωϧ
Dativ	ϣεκαεσ	ϣεκαεισ	ϣεκαοσ	ϣεκαοισ	ϣεκαασ	ϣεκααισ	ϣεκαυσ	ϣεκαυισ	ϣεκαωσ
Lokativ	ϣεκαεμ	ϣεκαειμ	ϣεκαομ	ϣεκαοιμ	ϣεκααμ	ϣεκααιμ	ϣεκαυμ	ϣεκαυιμ	ϣεκαωμ
Ablativ	ϣεκαεϥ	ϣεκαειϥ	ϣεκαοϥ	ϣεκαοιϥ	ϣεκααϥ	ϣεκααιϥ	ϣεκαυϥ	ϣεκαυιϥ	ϣεκαωϥ
Instrumentalis	ϣεκαεφ	ϣεκαειφ	ϣεκαοφ	ϣεκαοιφ	ϣεκααφ	ϣεκααιφ	ϣεκαυφ	ϣεκαυιφ	ϣεκαωφ
Abessiv	ϣεκαεθ	ϣεκαειθ	ϣεκαοθ	ϣεκαοιθ	ϣεκααθ	ϣεκααιθ	ϣεκαυθ	ϣεκαυιθ	ϣεκαωθ
Essiv formal	ϣεκαεγ	ϣεκαειγ	ϣεκαογ	ϣεκαοιγ	ϣεκααγ	ϣεκααιγ	ϣεκαυγ	ϣεκαυιγ	ϣεκαωγ
Kausativ	ϣεκαελ	ϣεκαειλ	ϣεκαολ	ϣεκαοιλ	ϣεκααλ	ϣεκααιλ	ϣεκαυλ	ϣεκαυιλ	ϣεκαωλ
Substantivkasus
Genitiv	ϣεκαεβ	ϣεκαειβ	ϣεκαοβ	ϣεκαοιβ	ϣεκααβ	ϣεκααιβ	ϣεκαυβ	ϣεκαυιβ	ϣεκαωβ
Essiv-modal	ϣεκαεχ	ϣεκαειχ	ϣεκαοχ	ϣεκαοιχ	ϣεκααχ	ϣεκααιχ	ϣεκαυχ	ϣεκαυιχ	ωχ
Komitativ	ϣεκαερ	ϣεκαειρ	ϣεκαορ	ϣεκαοιρ	ϣεκααρ	ϣεκααιρ	ϣεκαυρ	ϣεκαυιρ	ϣεκαωρ
Kasuslös form
	ϣεκαε	ϣεκαει	ϣεκαο	ϣεκαοι	ϣεκαα	ϣεκααι	ϣεκαυ	ϣεκαυι	ϣεκαω