μἱσδακα

Etymologi

Lånat från klassisk grekiska μύσταξ (överläpp/mustasch)

Substantiv

μἱσδακα (μἱσδακα)

1. överläpp

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	μἱστακεν	μἱστακειν	μἱστακον	μἱστακοιν	μἱστακαν	μἱστακαιν	μἱστακυν	μἱστακυιν	μἱστακων
Ergativ	μἱστακεϧ	μἱστακειϧ	μἱστακοϧ	μἱστακοιϧ	μἱστακαϧ	μἱστακαιϧ	μἱστακυϧ	μἱστακυιϧ	μἱστακωϧ
Dativ	μἱστακεσ	μἱστακεισ	μἱστακοσ	μἱστακοισ	μἱστακασ	μἱστακαισ	μἱστακυσ	μἱστακυισ	μἱστακωσ
Lokativ	μἱστακεμ	μἱστακειμ	μἱστακομ	μἱστακοιμ	μἱστακαμ	μἱστακαιμ	μἱστακυμ	μἱστακυιμ	μἱστακωμ
Ablativ	μἱστακεϥ	μἱστακειϥ	μἱστακοϥ	μἱστακοιϥ	μἱστακαϥ	μἱστακαιϥ	μἱστακυϥ	μἱστακυιϥ	μἱστακωϥ
Instrumentalis	μἱστακεφ	μἱστακειφ	μἱστακοφ	μἱστακοιφ	μἱστακαφ	μἱστακαιφ	μἱστακυφ	μἱστακυιφ	μἱστακωφ
Abessiv	μἱστακεθ	μἱστακειθ	μἱστακοθ	μἱστακοιθ	μἱστακαθ	μἱστακαιθ	μἱστακυθ	μἱστακυιθ	μἱστακωθ
Essiv formal	μἱστακεγ	μἱστακειγ	μἱστακογ	μἱστακοιγ	μἱστακαγ	μἱστακαιγ	μἱστακυγ	μἱστακυιγ	μἱστακωγ
Kausativ	μἱστακελ	μἱστακειλ	μἱστακολ	μἱστακοιλ	μἱστακαλ	μἱστακαιλ	μἱστακυλ	μἱστακυιλ	μἱστακωλ
Substantivkasus
Genitiv	μἱστακεβ	μἱστακειβ	μἱστακοβ	μἱστακοιβ	μἱστακαβ	μἱστακαιβ	μἱστακυβ	μἱστακυιβ	μἱστακωβ
Essiv-modal	μἱστακεχ	μἱστακειχ	μἱστακοχ	μἱστακοιχ	μἱστακαχ	μἱστακαιχ	μἱστακυχ	μἱστακυιχ	ωχ
Komitativ	μἱστακερ	μἱστακειρ	μἱστακορ	μἱστακοιρ	μἱστακαρ	μἱστακαιρ	μἱστακυρ	μἱστακυιρ	μἱστακωρ
Kasuslös form
	μἱστακε	μἱστακει	μἱστακο	μἱστακοι	μἱστακα	μἱστακαι	μἱστακυ	μἱστακυι	μἱστακω