μεινα

Substantiv

μεινα (μεινα)

1. kvinna

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	μεινεν	μεινειν	μεινον	μεινοιν	μειναν	μειναιν	μεινυν	μεινυιν	μεινων
Ergativ	μεινεϧ	μεινειϧ	μεινοϧ	μεινοιϧ	μειναϧ	μειναιϧ	μεινυϧ	μεινυιϧ	μεινωϧ
Dativ	μεινεσ	μεινεισ	μεινοσ	μεινοισ	μεινασ	μειναισ	μεινυσ	μεινυισ	μεινωσ
Lokativ	μεινεμ	μεινειμ	μεινομ	μεινοιμ	μειναμ	μειναιμ	μεινυμ	μεινυιμ	μεινωμ
Ablativ	μεινεϥ	μεινειϥ	μεινοϥ	μεινοιϥ	μειναϥ	μειναιϥ	μεινυϥ	μεινυιϥ	μεινωϥ
Instrumentalis	μεινεφ	μεινειφ	μεινοφ	μεινοιφ	μειναφ	μειναιφ	μεινυφ	μεινυιφ	μεινωφ
Abessiv	μεινεθ	μεινειθ	μεινοθ	μεινοιθ	μειναθ	μειναιθ	μεινυθ	μεινυιθ	μεινωθ
Essiv formal	μεινεγ	μεινειγ	μεινογ	μεινοιγ	μειναγ	μειναιγ	μεινυγ	μεινυιγ	μεινωγ
Kausativ	μεινελ	μεινειλ	μεινολ	μεινοιλ	μειναλ	μειναιλ	μεινυλ	μεινυιλ	μεινωλ
Substantivkasus
Genitiv	μεινεβ	μεινειβ	μεινοβ	μεινοιβ	μειναβ	μειναιβ	μεινυβ	μεινυιβ	μεινωβ
Essiv-modal	μεινεχ	μεινειχ	μεινοχ	μεινοιχ	μειναχ	μειναιχ	μεινυχ	μεινυιχ	ωχ
Komitativ	μεινερ	μεινειρ	μεινορ	μεινοιρ	μειναρ	μειναιρ	μεινυρ	μεινυιρ	μεινωρ
Kasuslös form
	μεινε	μεινει	μεινο	μεινοι	μεινα	μειναι	μεινυ	μεινυι	μεινω