κιἁμαω
Hoppa till navigering
Hoppa till sök
Etymologi
Lånat från italienska chiamare (att heta)
Verb
κιἁμαω (κιἁμαω)
- att kalla, döpa, namnge, att heta (i dativform, Οσ νὰ Σιμον κιἁμο - Till mig kallar man "Simon" aka jag heter Simon)
Konjugation
| Gnomisk presens | Presens realis | Preteritum | Futurum | Infinitiv | |
|---|---|---|---|---|---|
| Indikativ | κιἁμὸ | κιἁμὰι | κιἁμὰ | κιἁμὶ | κιἁμαω |
| Subjunktiv | κιἁμὲ | κιἁμεηὰι | κιἁμεηὰ | κιἁμὲι | κιἁμεω |
| Optativ | κιἁμειλὸ | κιἁμειλὰι | κιἁμειλὰ | κιἁμειλὶ | κιἁμειλαω |
| Jussiv | κιἁμοχὸ | κιἁμοχὰι | κιἁμοχὰ | κιἁμοχὶ | κιἁμοχαω |
| Potentialis | κιἁμαγὸ | κιἁμαγὰι | κιἁμαγὰ | κιἁμαγὶ | κιἁμαγαω |
| Dubitativ | κιἁμωπὸ | κιἁμωπὰι | κιἁμωπὰ | κιἁμωπὶ | κιἁμωπαω |
| Permissiv | κιἁμιαωὸ | κιἁμιαωὰι | κιἁμιαωὰ | κιἁμιαωὶ | κιἁμιαωαω |
| Permissiv (extern) | κιἁμωμὸ | κιἁμωμὰι | κιἁμωμὰ | κιἁμωμὶ | κιἁμωμαω |
| Admirativ | κιἁμωκερὸ | κιἁμωκερὰι | κιἁμωκερὰ | κιἁμωκερὶ | κιἁμωκεραω |
| Imperativ | κιἁμὺ | κιἁμὺ | κιἁμὺι |