θλα

Substantiv

θλα (θλα)

1. plats (större område)
2. område, omgivning, zon, area, areal
3. hage, inhängnat område, gård
4. rum (i en byggnad), för rum som abstraktion - se σιφφικα
5. runt, omkring (med lokativ)

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	θλεν	θλειν	θλον	θλοιν	θλαν	θλαιν	θλυν	θλυιν	θλων
Ergativ	θλεϧ	θλειϧ	θλοϧ	θλοιϧ	θλαϧ	θλαιϧ	θλυϧ	θλυιϧ	θλωϧ
Dativ	θλεσ	θλεισ	θλοσ	θλοισ	θλασ	θλαισ	θλυσ	θλυισ	θλωσ
Lokativ	θλεμ	θλειμ	θλομ	θλοιμ	θλαμ	θλαιμ	θλυμ	θλυιμ	θλωμ
Ablativ	θλεϥ	θλειϥ	θλοϥ	θλοιϥ	θλαϥ	θλαιϥ	θλυϥ	θλυιϥ	θλωϥ
Instrumentalis	θλεφ	θλειφ	θλοφ	θλοιφ	θλαφ	θλαιφ	θλυφ	θλυιφ	θλωφ
Abessiv	θλεθ	θλειθ	θλοθ	θλοιθ	θλαθ	θλαιθ	θλυθ	θλυιθ	θλωθ
Essiv formal	θλεγ	θλειγ	θλογ	θλοιγ	θλαγ	θλαιγ	θλυγ	θλυιγ	θλωγ
Kausativ	θλελ	θλειλ	θλολ	θλοιλ	θλαλ	θλαιλ	θλυλ	θλυιλ	θλωλ
Substantivkasus
Genitiv	θλεβ	θλειβ	θλοβ	θλοιβ	θλαβ	θλαιβ	θλυβ	θλυιβ	θλωβ
Essiv-modal	θλεχ	θλειχ	θλοχ	θλοιχ	θλαχ	θλαιχ	θλυχ	θλυιχ	ωχ
Komitativ	θλερ	θλειρ	θλορ	θλοιρ	θλαρ	θλαιρ	θλυρ	θλυιρ	θλωρ
Kasuslös form
	θλε	θλει	θλο	θλοι	θλα	θλαι	θλυ	θλυι	θλω

Se även

σωαλνα (“exakt plats”)