σεκα

Etymologi

σαω (“göra”) + -εκ (“person som”)

Substantiv

σεκα (σεκα)

1. agent, utförare (person)
2. användare
3. skapare, grundare

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	σεκεν	σεκειν	σεκον	σεκοιν	σεκαν	σεκαιν	σεκυν	σεκυιν	σεκων
Ergativ	σεκεϧ	σεκειϧ	σεκοϧ	σεκοιϧ	σεκαϧ	σεκαιϧ	σεκυϧ	σεκυιϧ	σεκωϧ
Dativ	σεκεσ	σεκεισ	σεκοσ	σεκοισ	σεκασ	σεκαισ	σεκυσ	σεκυισ	σεκωσ
Lokativ	σεκεμ	σεκειμ	σεκομ	σεκοιμ	σεκαμ	σεκαιμ	σεκυμ	σεκυιμ	σεκωμ
Ablativ	σεκεϥ	σεκειϥ	σεκοϥ	σεκοιϥ	σεκαϥ	σεκαιϥ	σεκυϥ	σεκυιϥ	σεκωϥ
Instrumentalis	σεκεφ	σεκειφ	σεκοφ	σεκοιφ	σεκαφ	σεκαιφ	σεκυφ	σεκυιφ	σεκωφ
Abessiv	σεκεθ	σεκειθ	σεκοθ	σεκοιθ	σεκαθ	σεκαιθ	σεκυθ	σεκυιθ	σεκωθ
Essiv formal	σεκεγ	σεκειγ	σεκογ	σεκοιγ	σεκαγ	σεκαιγ	σεκυγ	σεκυιγ	σεκωγ
Kausativ	σεκελ	σεκειλ	σεκολ	σεκοιλ	σεκαλ	σεκαιλ	σεκυλ	σεκυιλ	σεκωλ
Substantivkasus
Genitiv	σεκεβ	σεκειβ	σεκοβ	σεκοιβ	σεκαβ	σεκαιβ	σεκυβ	σεκυιβ	σεκωβ
Essiv-modal	σεκεχ	σεκειχ	σεκοχ	σεκοιχ	σεκαχ	σεκαιχ	σεκυχ	σεκυιχ	ωχ
Komitativ	σεκερ	σεκειρ	σεκορ	σεκοιρ	σεκαρ	σεκαιρ	σεκυρ	σεκυιρ	σεκωρ
Kasuslös form
	σεκε	σεκει	σεκο	σεκοι	σεκα	σεκαι	σεκυ	σεκυι	σεκω