πὁκοκα

Etymologi

πὁκαϛ (“tung”) + -οκ (“konkret substantiv av verb”)

Substantiv

πὁκοκα (πὁκοκα)

1. vikt, tyngd
2. belastning, last
3. skatt

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	πὁκοκεν	πὁκοκειν	πὁκοκον	πὁκοκοιν	πὁκοκαν	πὁκοκαιν	πὁκοκυν	πὁκοκυιν	πὁκοκων
Ergativ	πὁκοκεϧ	πὁκοκειϧ	πὁκοκοϧ	πὁκοκοιϧ	πὁκοκαϧ	πὁκοκαιϧ	πὁκοκυϧ	πὁκοκυιϧ	πὁκοκωϧ
Dativ	πὁκοκεσ	πὁκοκεισ	πὁκοκοσ	πὁκοκοισ	πὁκοκασ	πὁκοκαισ	πὁκοκυσ	πὁκοκυισ	πὁκοκωσ
Lokativ	πὁκοκεμ	πὁκοκειμ	πὁκοκομ	πὁκοκοιμ	πὁκοκαμ	πὁκοκαιμ	πὁκοκυμ	πὁκοκυιμ	πὁκοκωμ
Ablativ	πὁκοκεϥ	πὁκοκειϥ	πὁκοκοϥ	πὁκοκοιϥ	πὁκοκαϥ	πὁκοκαιϥ	πὁκοκυϥ	πὁκοκυιϥ	πὁκοκωϥ
Instrumentalis	πὁκοκεφ	πὁκοκειφ	πὁκοκοφ	πὁκοκοιφ	πὁκοκαφ	πὁκοκαιφ	πὁκοκυφ	πὁκοκυιφ	πὁκοκωφ
Abessiv	πὁκοκεθ	πὁκοκειθ	πὁκοκοθ	πὁκοκοιθ	πὁκοκαθ	πὁκοκαιθ	πὁκοκυθ	πὁκοκυιθ	πὁκοκωθ
Essiv formal	πὁκοκεγ	πὁκοκειγ	πὁκοκογ	πὁκοκοιγ	πὁκοκαγ	πὁκοκαιγ	πὁκοκυγ	πὁκοκυιγ	πὁκοκωγ
Kausativ	πὁκοκελ	πὁκοκειλ	πὁκοκολ	πὁκοκοιλ	πὁκοκαλ	πὁκοκαιλ	πὁκοκυλ	πὁκοκυιλ	πὁκοκωλ
Substantivkasus
Genitiv	πὁκοκεβ	πὁκοκειβ	πὁκοκοβ	πὁκοκοιβ	πὁκοκαβ	πὁκοκαιβ	πὁκοκυβ	πὁκοκυιβ	πὁκοκωβ
Essiv-modal	πὁκοκεχ	πὁκοκειχ	πὁκοκοχ	πὁκοκοιχ	πὁκοκαχ	πὁκοκαιχ	πὁκοκυχ	πὁκοκυιχ	ωχ
Komitativ	πὁκοκερ	πὁκοκειρ	πὁκοκορ	πὁκοκοιρ	πὁκοκαρ	πὁκοκαιρ	πὁκοκυρ	πὁκοκυιρ	πὁκοκωρ
Kasuslös form
	πὁκοκε	πὁκοκει	πὁκοκο	πὁκοκοι	πὁκοκα	πὁκοκαι	πὁκοκυ	πὁκοκυι	πὁκοκω