ϣυνοκα

Etymologi

ϣυ(θ)- (“skapar motsatsen till ett substantiv”) + ναω (“gå, röra sig”) + -οκ (“objekt av verb”)

Substantiv

ϣυνοκα (ϣυνοκα)

1. inventarie, lager
2. resurs

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	ϣυνοκεν	ϣυνοκειν	ϣυνοκον	ϣυνοκοιν	ϣυνοκαν	ϣυνοκαιν	ϣυνοκυν	ϣυνοκυιν	ϣυνοκων
Ergativ	ϣυνοκεϧ	ϣυνοκειϧ	ϣυνοκοϧ	ϣυνοκοιϧ	ϣυνοκαϧ	ϣυνοκαιϧ	ϣυνοκυϧ	ϣυνοκυιϧ	ϣυνοκωϧ
Dativ	ϣυνοκεσ	ϣυνοκεισ	ϣυνοκοσ	ϣυνοκοισ	ϣυνοκασ	ϣυνοκαισ	ϣυνοκυσ	ϣυνοκυισ	ϣυνοκωσ
Lokativ	ϣυνοκεμ	ϣυνοκειμ	ϣυνοκομ	ϣυνοκοιμ	ϣυνοκαμ	ϣυνοκαιμ	ϣυνοκυμ	ϣυνοκυιμ	ϣυνοκωμ
Ablativ	ϣυνοκεϥ	ϣυνοκειϥ	ϣυνοκοϥ	ϣυνοκοιϥ	ϣυνοκαϥ	ϣυνοκαιϥ	ϣυνοκυϥ	ϣυνοκυιϥ	ϣυνοκωϥ
Instrumentalis	ϣυνοκεφ	ϣυνοκειφ	ϣυνοκοφ	ϣυνοκοιφ	ϣυνοκαφ	ϣυνοκαιφ	ϣυνοκυφ	ϣυνοκυιφ	ϣυνοκωφ
Abessiv	ϣυνοκεθ	ϣυνοκειθ	ϣυνοκοθ	ϣυνοκοιθ	ϣυνοκαθ	ϣυνοκαιθ	ϣυνοκυθ	ϣυνοκυιθ	ϣυνοκωθ
Essiv formal	ϣυνοκεγ	ϣυνοκειγ	ϣυνοκογ	ϣυνοκοιγ	ϣυνοκαγ	ϣυνοκαιγ	ϣυνοκυγ	ϣυνοκυιγ	ϣυνοκωγ
Kausativ	ϣυνοκελ	ϣυνοκειλ	ϣυνοκολ	ϣυνοκοιλ	ϣυνοκαλ	ϣυνοκαιλ	ϣυνοκυλ	ϣυνοκυιλ	ϣυνοκωλ
Substantivkasus
Genitiv	ϣυνοκεβ	ϣυνοκειβ	ϣυνοκοβ	ϣυνοκοιβ	ϣυνοκαβ	ϣυνοκαιβ	ϣυνοκυβ	ϣυνοκυιβ	ϣυνοκωβ
Essiv-modal	ϣυνοκεχ	ϣυνοκειχ	ϣυνοκοχ	ϣυνοκοιχ	ϣυνοκαχ	ϣυνοκαιχ	ϣυνοκυχ	ϣυνοκυιχ	ωχ
Komitativ	ϣυνοκερ	ϣυνοκειρ	ϣυνοκορ	ϣυνοκοιρ	ϣυνοκαρ	ϣυνοκαιρ	ϣυνοκυρ	ϣυνοκυιρ	ϣυνοκωρ
Kasuslös form
	ϣυνοκε	ϣυνοκει	ϣυνοκο	ϣυνοκοι	ϣυνοκα	ϣυνοκαι	ϣυνοκυ	ϣυνοκυι	ϣυνοκω