οσόνα

Substantiv

οσόνα (οσόνα)

1. morot

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	οσόνεν	οσόνειν	οσόνον	οσόνοιν	οσόναν	οσόναιν	οσόνυν	οσόνυιν	οσόνων
Ergativ	οσόνεϧ	οσόνειϧ	οσόνοϧ	οσόνοιϧ	οσόναϧ	οσόναιϧ	οσόνυϧ	οσόνυιϧ	οσόνωϧ
Dativ	οσόνεσ	οσόνεισ	οσόνοσ	οσόνοισ	οσόνασ	οσόναισ	οσόνυσ	οσόνυισ	οσόνωσ
Lokativ	οσόνεμ	οσόνειμ	οσόνομ	οσόνοιμ	οσόναμ	οσόναιμ	οσόνυμ	οσόνυιμ	οσόνωμ
Ablativ	οσόνεϥ	οσόνειϥ	οσόνοϥ	οσόνοιϥ	οσόναϥ	οσόναιϥ	οσόνυϥ	οσόνυιϥ	οσόνωϥ
Instrumentalis	οσόνεφ	οσόνειφ	οσόνοφ	οσόνοιφ	οσόναφ	οσόναιφ	οσόνυφ	οσόνυιφ	οσόνωφ
Abessiv	οσόνεθ	οσόνειθ	οσόνοθ	οσόνοιθ	οσόναθ	οσόναιθ	οσόνυθ	οσόνυιθ	οσόνωθ
Essiv formal	οσόνεγ	οσόνειγ	οσόνογ	οσόνοιγ	οσόναγ	οσόναιγ	οσόνυγ	οσόνυιγ	οσόνωγ
Kausativ	οσόνελ	οσόνειλ	οσόνολ	οσόνοιλ	οσόναλ	οσόναιλ	οσόνυλ	οσόνυιλ	οσόνωλ
Substantivkasus
Genitiv	οσόνεβ	οσόνειβ	οσόνοβ	οσόνοιβ	οσόναβ	οσόναιβ	οσόνυβ	οσόνυιβ	οσόνωβ
Essiv-modal	οσόνεχ	οσόνειχ	οσόνοχ	οσόνοιχ	οσόναχ	οσόναιχ	οσόνυχ	οσόνυιχ	ωχ
Komitativ	οσόνερ	οσόνειρ	οσόνορ	οσόνοιρ	οσόναρ	οσόναιρ	οσόνυρ	οσόνυιρ	οσόνωρ
Kasuslös form
	οσόνε	οσόνει	οσόνο	οσόνοι	οσόνα	οσόναι	οσόνυ	οσόνυι	οσόνω