μαμα

Substantiv

μαμα (μαμα)

1. förälder, mor, mamma, far, pappa

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	μαμεν	μαμειν	μαμον	μαμοιν	μαμαν	μαμαιν	μαμυν	μαμυιν	μαμων
Ergativ	μαμεϧ	μαμειϧ	μαμοϧ	μαμοιϧ	μαμαϧ	μαμαιϧ	μαμυϧ	μαμυιϧ	μαμωϧ
Dativ	μαμεσ	μαμεισ	μαμοσ	μαμοισ	μαμασ	μαμαισ	μαμυσ	μαμυισ	μαμωσ
Lokativ	μαμεμ	μαμειμ	μαμομ	μαμοιμ	μαμαμ	μαμαιμ	μαμυμ	μαμυιμ	μαμωμ
Ablativ	μαμεϥ	μαμειϥ	μαμοϥ	μαμοιϥ	μαμαϥ	μαμαιϥ	μαμυϥ	μαμυιϥ	μαμωϥ
Instrumentalis	μαμεφ	μαμειφ	μαμοφ	μαμοιφ	μαμαφ	μαμαιφ	μαμυφ	μαμυιφ	μαμωφ
Abessiv	μαμεθ	μαμειθ	μαμοθ	μαμοιθ	μαμαθ	μαμαιθ	μαμυθ	μαμυιθ	μαμωθ
Essiv formal	μαμεγ	μαμειγ	μαμογ	μαμοιγ	μαμαγ	μαμαιγ	μαμυγ	μαμυιγ	μαμωγ
Kausativ	μαμελ	μαμειλ	μαμολ	μαμοιλ	μαμαλ	μαμαιλ	μαμυλ	μαμυιλ	μαμωλ
Substantivkasus
Genitiv	μαμεβ	μαμειβ	μαμοβ	μαμοιβ	μαμαβ	μαμαιβ	μαμυβ	μαμυιβ	μαμωβ
Essiv-modal	μαμεχ	μαμειχ	μαμοχ	μαμοιχ	μαμαχ	μαμαιχ	μαμυχ	μαμυιχ	ωχ
Komitativ	μαμερ	μαμειρ	μαμορ	μαμοιρ	μαμαρ	μαμαιρ	μαμυρ	μαμυιρ	μαμωρ
Kasuslös form
	μαμε	μαμει	μαμο	μαμοι	μαμα	μαμαι	μαμυ	μαμυι	μαμω

Härledningar

1. γαμαμσαω (“styra”)