συνδεκα

Etymologi

συνδαω (“släcka”) + -εκ (“person”)

Substantiv

συνδεκα (συνδεκα)

1. brandman, släckare

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	συνδεκεν	συνδεκειν	συνδεκον	συνδεκοιν	συνδεκαν	συνδεκαιν	συνδεκυν	συνδεκυιν	συνδεκων
Ergativ	συνδεκεϧ	συνδεκειϧ	συνδεκοϧ	συνδεκοιϧ	συνδεκαϧ	συνδεκαιϧ	συνδεκυϧ	συνδεκυιϧ	συνδεκωϧ
Dativ	συνδεκεσ	συνδεκεισ	συνδεκοσ	συνδεκοισ	συνδεκασ	συνδεκαισ	συνδεκυσ	συνδεκυισ	συνδεκωσ
Lokativ	συνδεκεμ	συνδεκειμ	συνδεκομ	συνδεκοιμ	συνδεκαμ	συνδεκαιμ	συνδεκυμ	συνδεκυιμ	συνδεκωμ
Ablativ	συνδεκεϥ	συνδεκειϥ	συνδεκοϥ	συνδεκοιϥ	συνδεκαϥ	συνδεκαιϥ	συνδεκυϥ	συνδεκυιϥ	συνδεκωϥ
Instrumentalis	συνδεκεφ	συνδεκειφ	συνδεκοφ	συνδεκοιφ	συνδεκαφ	συνδεκαιφ	συνδεκυφ	συνδεκυιφ	συνδεκωφ
Abessiv	συνδεκεθ	συνδεκειθ	συνδεκοθ	συνδεκοιθ	συνδεκαθ	συνδεκαιθ	συνδεκυθ	συνδεκυιθ	συνδεκωθ
Essiv formal	συνδεκεγ	συνδεκειγ	συνδεκογ	συνδεκοιγ	συνδεκαγ	συνδεκαιγ	συνδεκυγ	συνδεκυιγ	συνδεκωγ
Kausativ	συνδεκελ	συνδεκειλ	συνδεκολ	συνδεκοιλ	συνδεκαλ	συνδεκαιλ	συνδεκυλ	συνδεκυιλ	συνδεκωλ
Substantivkasus
Genitiv	συνδεκεβ	συνδεκειβ	συνδεκοβ	συνδεκοιβ	συνδεκαβ	συνδεκαιβ	συνδεκυβ	συνδεκυιβ	συνδεκωβ
Essiv-modal	συνδεκεχ	συνδεκειχ	συνδεκοχ	συνδεκοιχ	συνδεκαχ	συνδεκαιχ	συνδεκυχ	συνδεκυιχ	ωχ
Komitativ	συνδεκερ	συνδεκειρ	συνδεκορ	συνδεκοιρ	συνδεκαρ	συνδεκαιρ	συνδεκυρ	συνδεκυιρ	συνδεκωρ
Kasuslös form
	συνδεκε	συνδεκει	συνδεκο	συνδεκοι	συνδεκα	συνδεκαι	συνδεκυ	συνδεκυι	συνδεκω