ωρκα

Etymologi

ωραϛ (“platt, slätt”) + -οκ (“något som är ett adjektiv”), sammandragning av ωροκα

Substantiv

ωρκα (ωρκα)

1. fält, åker, öppet landskap
2. yrke, arbete, jobb

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	ωρκεν	ωρκειν	ωρκον	ωρκοιν	ωρκαν	ωρκαιν	ωρκυν	ωρκυιν	ωρκων
Ergativ	ωρκεϧ	ωρκειϧ	ωρκοϧ	ωρκοιϧ	ωρκαϧ	ωρκαιϧ	ωρκυϧ	ωρκυιϧ	ωρκωϧ
Dativ	ωρκεσ	ωρκεισ	ωρκοσ	ωρκοισ	ωρκασ	ωρκαισ	ωρκυσ	ωρκυισ	ωρκωσ
Lokativ	ωρκεμ	ωρκειμ	ωρκομ	ωρκοιμ	ωρκαμ	ωρκαιμ	ωρκυμ	ωρκυιμ	ωρκωμ
Ablativ	ωρκεϥ	ωρκειϥ	ωρκοϥ	ωρκοιϥ	ωρκαϥ	ωρκαιϥ	ωρκυϥ	ωρκυιϥ	ωρκωϥ
Instrumentalis	ωρκεφ	ωρκειφ	ωρκοφ	ωρκοιφ	ωρκαφ	ωρκαιφ	ωρκυφ	ωρκυιφ	ωρκωφ
Abessiv	ωρκεθ	ωρκειθ	ωρκοθ	ωρκοιθ	ωρκαθ	ωρκαιθ	ωρκυθ	ωρκυιθ	ωρκωθ
Essiv formal	ωρκεγ	ωρκειγ	ωρκογ	ωρκοιγ	ωρκαγ	ωρκαιγ	ωρκυγ	ωρκυιγ	ωρκωγ
Kausativ	ωρκελ	ωρκειλ	ωρκολ	ωρκοιλ	ωρκαλ	ωρκαιλ	ωρκυλ	ωρκυιλ	ωρκωλ
Substantivkasus
Genitiv	ωρκεβ	ωρκειβ	ωρκοβ	ωρκοιβ	ωρκαβ	ωρκαιβ	ωρκυβ	ωρκυιβ	ωρκωβ
Essiv-modal	ωρκεχ	ωρκειχ	ωρκοχ	ωρκοιχ	ωρκαχ	ωρκαιχ	ωρκυχ	ωρκυιχ	ωχ
Komitativ	ωρκερ	ωρκειρ	ωρκορ	ωρκοιρ	ωρκαρ	ωρκαιρ	ωρκυρ	ωρκυιρ	ωρκωρ
Kasuslös form
	ωρκε	ωρκει	ωρκο	ωρκοι	ωρκα	ωρκαι	ωρκυ	ωρκυι	ωρκω