ωτοκα

Etymologi

ωταω (“rotera”) + -οκ (“konkret”)

Substantiv

ωτοκα (ωτοκα)

1. klot

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	ωτοκεν	ωτοκειν	ωτοκον	ωτοκοιν	ωτοκαν	ωτοκαιν	ωτοκυν	ωτοκυιν	ωτοκων
Ergativ	ωτοκεϧ	ωτοκειϧ	ωτοκοϧ	ωτοκοιϧ	ωτοκαϧ	ωτοκαιϧ	ωτοκυϧ	ωτοκυιϧ	ωτοκωϧ
Dativ	ωτοκεσ	ωτοκεισ	ωτοκοσ	ωτοκοισ	ωτοκασ	ωτοκαισ	ωτοκυσ	ωτοκυισ	ωτοκωσ
Lokativ	ωτοκεμ	ωτοκειμ	ωτοκομ	ωτοκοιμ	ωτοκαμ	ωτοκαιμ	ωτοκυμ	ωτοκυιμ	ωτοκωμ
Ablativ	ωτοκεϥ	ωτοκειϥ	ωτοκοϥ	ωτοκοιϥ	ωτοκαϥ	ωτοκαιϥ	ωτοκυϥ	ωτοκυιϥ	ωτοκωϥ
Instrumentalis	ωτοκεφ	ωτοκειφ	ωτοκοφ	ωτοκοιφ	ωτοκαφ	ωτοκαιφ	ωτοκυφ	ωτοκυιφ	ωτοκωφ
Abessiv	ωτοκεθ	ωτοκειθ	ωτοκοθ	ωτοκοιθ	ωτοκαθ	ωτοκαιθ	ωτοκυθ	ωτοκυιθ	ωτοκωθ
Essiv formal	ωτοκεγ	ωτοκειγ	ωτοκογ	ωτοκοιγ	ωτοκαγ	ωτοκαιγ	ωτοκυγ	ωτοκυιγ	ωτοκωγ
Kausativ	ωτοκελ	ωτοκειλ	ωτοκολ	ωτοκοιλ	ωτοκαλ	ωτοκαιλ	ωτοκυλ	ωτοκυιλ	ωτοκωλ
Substantivkasus
Genitiv	ωτοκεβ	ωτοκειβ	ωτοκοβ	ωτοκοιβ	ωτοκαβ	ωτοκαιβ	ωτοκυβ	ωτοκυιβ	ωτοκωβ
Essiv-modal	ωτοκεχ	ωτοκειχ	ωτοκοχ	ωτοκοιχ	ωτοκαχ	ωτοκαιχ	ωτοκυχ	ωτοκυιχ	ωχ
Komitativ	ωτοκερ	ωτοκειρ	ωτοκορ	ωτοκοιρ	ωτοκαρ	ωτοκαιρ	ωτοκυρ	ωτοκυιρ	ωτοκωρ
Kasuslös form
	ωτοκε	ωτοκει	ωτοκο	ωτοκοι	ωτοκα	ωτοκαι	ωτοκυ	ωτοκυι	ωτοκω