ϣοκα

Etymologi

Från -οκ (“konkret objekt som utför verb eller är adjektiv”) och ϣαϛ (“ny”).

Substantiv

ϣοκα (ϣοκα)

1. nyhet

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	ϣοκεν	ϣοκειν	ϣοκον	ϣοκοιν	ϣοκαν	ϣοκαιν	ϣοκυν	ϣοκυιν	ϣοκων
Ergativ	ϣοκεϧ	ϣοκειϧ	ϣοκοϧ	ϣοκοιϧ	ϣοκαϧ	ϣοκαιϧ	ϣοκυϧ	ϣοκυιϧ	ϣοκωϧ
Dativ	ϣοκεσ	ϣοκεισ	ϣοκοσ	ϣοκοισ	ϣοκασ	ϣοκαισ	ϣοκυσ	ϣοκυισ	ϣοκωσ
Lokativ	ϣοκεμ	ϣοκειμ	ϣοκομ	ϣοκοιμ	ϣοκαμ	ϣοκαιμ	ϣοκυμ	ϣοκυιμ	ϣοκωμ
Ablativ	ϣοκεϥ	ϣοκειϥ	ϣοκοϥ	ϣοκοιϥ	ϣοκαϥ	ϣοκαιϥ	ϣοκυϥ	ϣοκυιϥ	ϣοκωϥ
Instrumentalis	ϣοκεφ	ϣοκειφ	ϣοκοφ	ϣοκοιφ	ϣοκαφ	ϣοκαιφ	ϣοκυφ	ϣοκυιφ	ϣοκωφ
Abessiv	ϣοκεθ	ϣοκειθ	ϣοκοθ	ϣοκοιθ	ϣοκαθ	ϣοκαιθ	ϣοκυθ	ϣοκυιθ	ϣοκωθ
Essiv formal	ϣοκεγ	ϣοκειγ	ϣοκογ	ϣοκοιγ	ϣοκαγ	ϣοκαιγ	ϣοκυγ	ϣοκυιγ	ϣοκωγ
Kausativ	ϣοκελ	ϣοκειλ	ϣοκολ	ϣοκοιλ	ϣοκαλ	ϣοκαιλ	ϣοκυλ	ϣοκυιλ	ϣοκωλ
Substantivkasus
Genitiv	ϣοκεβ	ϣοκειβ	ϣοκοβ	ϣοκοιβ	ϣοκαβ	ϣοκαιβ	ϣοκυβ	ϣοκυιβ	ϣοκωβ
Essiv-modal	ϣοκεχ	ϣοκειχ	ϣοκοχ	ϣοκοιχ	ϣοκαχ	ϣοκαιχ	ϣοκυχ	ϣοκυιχ	ωχ
Komitativ	ϣοκερ	ϣοκειρ	ϣοκορ	ϣοκοιρ	ϣοκαρ	ϣοκαιρ	ϣοκυρ	ϣοκυιρ	ϣοκωρ
Kasuslös form
	ϣοκε	ϣοκει	ϣοκο	ϣοκοι	ϣοκα	ϣοκαι	ϣοκυ	ϣοκυι	ϣοκω

Härledningar

Gonjoniska lexem härledda från ϣοκα‎ (1 S)

ϣοκχωὑηα