γενώγα

Substantiv

γενώγα (γενώγα)

1. ett torg

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	γενώγεν	γενώγειν	γενώγον	γενώγοιν	γενώγαν	γενώγαιν	γενώγυν	γενώγυιν	γενώγων
Ergativ	γενώγεϧ	γενώγειϧ	γενώγοϧ	γενώγοιϧ	γενώγαϧ	γενώγαιϧ	γενώγυϧ	γενώγυιϧ	γενώγωϧ
Dativ	γενώγεσ	γενώγεισ	γενώγοσ	γενώγοισ	γενώγασ	γενώγαισ	γενώγυσ	γενώγυισ	γενώγωσ
Lokativ	γενώγεμ	γενώγειμ	γενώγομ	γενώγοιμ	γενώγαμ	γενώγαιμ	γενώγυμ	γενώγυιμ	γενώγωμ
Ablativ	γενώγεϥ	γενώγειϥ	γενώγοϥ	γενώγοιϥ	γενώγαϥ	γενώγαιϥ	γενώγυϥ	γενώγυιϥ	γενώγωϥ
Instrumentalis	γενώγεφ	γενώγειφ	γενώγοφ	γενώγοιφ	γενώγαφ	γενώγαιφ	γενώγυφ	γενώγυιφ	γενώγωφ
Abessiv	γενώγεθ	γενώγειθ	γενώγοθ	γενώγοιθ	γενώγαθ	γενώγαιθ	γενώγυθ	γενώγυιθ	γενώγωθ
Essiv formal	γενώγεγ	γενώγειγ	γενώγογ	γενώγοιγ	γενώγαγ	γενώγαιγ	γενώγυγ	γενώγυιγ	γενώγωγ
Kausativ	γενώγελ	γενώγειλ	γενώγολ	γενώγοιλ	γενώγαλ	γενώγαιλ	γενώγυλ	γενώγυιλ	γενώγωλ
Substantivkasus
Genitiv	γενώγεβ	γενώγειβ	γενώγοβ	γενώγοιβ	γενώγαβ	γενώγαιβ	γενώγυβ	γενώγυιβ	γενώγωβ
Essiv-modal	γενώγεχ	γενώγειχ	γενώγοχ	γενώγοιχ	γενώγαχ	γενώγαιχ	γενώγυχ	γενώγυιχ	ωχ
Komitativ	γενώγερ	γενώγειρ	γενώγορ	γενώγοιρ	γενώγαρ	γενώγαιρ	γενώγυρ	γενώγυιρ	γενώγωρ
Kasuslös form
	γενώγε	γενώγει	γενώγο	γενώγοι	γενώγα	γενώγαι	γενώγυ	γενώγυι	γενώγω