νὁμινα

Etymologi

Lånat från latin nomen (namn)

Substantiv

νὁμινα (νὁμινα)

1. substantiv

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	νὁμινεν	νὁμινειν	νὁμινον	νὁμινοιν	νὁμιναν	νὁμιναιν	νὁμινυν	νὁμινυιν	νὁμινων
Ergativ	νὁμινεϧ	νὁμινειϧ	νὁμινοϧ	νὁμινοιϧ	νὁμιναϧ	νὁμιναιϧ	νὁμινυϧ	νὁμινυιϧ	νὁμινωϧ
Dativ	νὁμινεσ	νὁμινεισ	νὁμινοσ	νὁμινοισ	νὁμινασ	νὁμιναισ	νὁμινυσ	νὁμινυισ	νὁμινωσ
Lokativ	νὁμινεμ	νὁμινειμ	νὁμινομ	νὁμινοιμ	νὁμιναμ	νὁμιναιμ	νὁμινυμ	νὁμινυιμ	νὁμινωμ
Ablativ	νὁμινεϥ	νὁμινειϥ	νὁμινοϥ	νὁμινοιϥ	νὁμιναϥ	νὁμιναιϥ	νὁμινυϥ	νὁμινυιϥ	νὁμινωϥ
Instrumentalis	νὁμινεφ	νὁμινειφ	νὁμινοφ	νὁμινοιφ	νὁμιναφ	νὁμιναιφ	νὁμινυφ	νὁμινυιφ	νὁμινωφ
Abessiv	νὁμινεθ	νὁμινειθ	νὁμινοθ	νὁμινοιθ	νὁμιναθ	νὁμιναιθ	νὁμινυθ	νὁμινυιθ	νὁμινωθ
Essiv formal	νὁμινεγ	νὁμινειγ	νὁμινογ	νὁμινοιγ	νὁμιναγ	νὁμιναιγ	νὁμινυγ	νὁμινυιγ	νὁμινωγ
Kausativ	νὁμινελ	νὁμινειλ	νὁμινολ	νὁμινοιλ	νὁμιναλ	νὁμιναιλ	νὁμινυλ	νὁμινυιλ	νὁμινωλ
Substantivkasus
Genitiv	νὁμινεβ	νὁμινειβ	νὁμινοβ	νὁμινοιβ	νὁμιναβ	νὁμιναιβ	νὁμινυβ	νὁμινυιβ	νὁμινωβ
Essiv-modal	νὁμινεχ	νὁμινειχ	νὁμινοχ	νὁμινοιχ	νὁμιναχ	νὁμιναιχ	νὁμινυχ	νὁμινυιχ	ωχ
Komitativ	νὁμινερ	νὁμινειρ	νὁμινορ	νὁμινοιρ	νὁμιναρ	νὁμιναιρ	νὁμινυρ	νὁμινυιρ	νὁμινωρ
Kasuslös form
	νὁμινε	νὁμινει	νὁμινο	νὁμινοι	νὁμινα	νὁμιναι	νὁμινυ	νὁμινυι	νὁμινω