κοϙοχα

Etymologi

Lånat från tlingit ღორი (g̱ooch)

Substantiv

κοϙοχα (κοϙοχα)

1. varg

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	κοϙοχεν	κοϙοχειν	κοϙοχον	κοϙοχοιν	κοϙοχαν	κοϙοχαιν	κοϙοχυν	κοϙοχυιν	κοϙοχων
Ergativ	κοϙοχεϧ	κοϙοχειϧ	κοϙοχοϧ	κοϙοχοιϧ	κοϙοχαϧ	κοϙοχαιϧ	κοϙοχυϧ	κοϙοχυιϧ	κοϙοχωϧ
Dativ	κοϙοχεσ	κοϙοχεισ	κοϙοχοσ	κοϙοχοισ	κοϙοχασ	κοϙοχαισ	κοϙοχυσ	κοϙοχυισ	κοϙοχωσ
Lokativ	κοϙοχεμ	κοϙοχειμ	κοϙοχομ	κοϙοχοιμ	κοϙοχαμ	κοϙοχαιμ	κοϙοχυμ	κοϙοχυιμ	κοϙοχωμ
Ablativ	κοϙοχεϥ	κοϙοχειϥ	κοϙοχοϥ	κοϙοχοιϥ	κοϙοχαϥ	κοϙοχαιϥ	κοϙοχυϥ	κοϙοχυιϥ	κοϙοχωϥ
Instrumentalis	κοϙοχεφ	κοϙοχειφ	κοϙοχοφ	κοϙοχοιφ	κοϙοχαφ	κοϙοχαιφ	κοϙοχυφ	κοϙοχυιφ	κοϙοχωφ
Abessiv	κοϙοχεθ	κοϙοχειθ	κοϙοχοθ	κοϙοχοιθ	κοϙοχαθ	κοϙοχαιθ	κοϙοχυθ	κοϙοχυιθ	κοϙοχωθ
Essiv formal	κοϙοχεγ	κοϙοχειγ	κοϙοχογ	κοϙοχοιγ	κοϙοχαγ	κοϙοχαιγ	κοϙοχυγ	κοϙοχυιγ	κοϙοχωγ
Kausativ	κοϙοχελ	κοϙοχειλ	κοϙοχολ	κοϙοχοιλ	κοϙοχαλ	κοϙοχαιλ	κοϙοχυλ	κοϙοχυιλ	κοϙοχωλ
Substantivkasus
Genitiv	κοϙοχεβ	κοϙοχειβ	κοϙοχοβ	κοϙοχοιβ	κοϙοχαβ	κοϙοχαιβ	κοϙοχυβ	κοϙοχυιβ	κοϙοχωβ
Essiv-modal	κοϙοχεχ	κοϙοχειχ	κοϙοχοχ	κοϙοχοιχ	κοϙοχαχ	κοϙοχαιχ	κοϙοχυχ	κοϙοχυιχ	ωχ
Komitativ	κοϙοχερ	κοϙοχειρ	κοϙοχορ	κοϙοχοιρ	κοϙοχαρ	κοϙοχαιρ	κοϙοχυρ	κοϙοχυιρ	κοϙοχωρ
Kasuslös form
	κοϙοχε	κοϙοχει	κοϙοχο	κοϙοχοι	κοϙοχα	κοϙοχαι	κοϙοχυ	κοϙοχυι	κοϙοχω