ϥκυκκα

Substantiv

ϥκυκκα (ϥκυκκα)

1. ljud
2. röst (ljud, för röst i ett val se νοϙϙα)

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	ϥκυκκεν	ϥκυκκειν	ϥκυκκον	ϥκυκκοιν	ϥκυκκαν	ϥκυκκαιν	ϥκυκκυν	ϥκυκκυιν	ϥκυκκων
Ergativ	ϥκυκκεϧ	ϥκυκκειϧ	ϥκυκκοϧ	ϥκυκκοιϧ	ϥκυκκαϧ	ϥκυκκαιϧ	ϥκυκκυϧ	ϥκυκκυιϧ	ϥκυκκωϧ
Dativ	ϥκυκκεσ	ϥκυκκεισ	ϥκυκκοσ	ϥκυκκοισ	ϥκυκκασ	ϥκυκκαισ	ϥκυκκυσ	ϥκυκκυισ	ϥκυκκωσ
Lokativ	ϥκυκκεμ	ϥκυκκειμ	ϥκυκκομ	ϥκυκκοιμ	ϥκυκκαμ	ϥκυκκαιμ	ϥκυκκυμ	ϥκυκκυιμ	ϥκυκκωμ
Ablativ	ϥκυκκεϥ	ϥκυκκειϥ	ϥκυκκοϥ	ϥκυκκοιϥ	ϥκυκκαϥ	ϥκυκκαιϥ	ϥκυκκυϥ	ϥκυκκυιϥ	ϥκυκκωϥ
Instrumentalis	ϥκυκκεφ	ϥκυκκειφ	ϥκυκκοφ	ϥκυκκοιφ	ϥκυκκαφ	ϥκυκκαιφ	ϥκυκκυφ	ϥκυκκυιφ	ϥκυκκωφ
Abessiv	ϥκυκκεθ	ϥκυκκειθ	ϥκυκκοθ	ϥκυκκοιθ	ϥκυκκαθ	ϥκυκκαιθ	ϥκυκκυθ	ϥκυκκυιθ	ϥκυκκωθ
Essiv formal	ϥκυκκεγ	ϥκυκκειγ	ϥκυκκογ	ϥκυκκοιγ	ϥκυκκαγ	ϥκυκκαιγ	ϥκυκκυγ	ϥκυκκυιγ	ϥκυκκωγ
Kausativ	ϥκυκκελ	ϥκυκκειλ	ϥκυκκολ	ϥκυκκοιλ	ϥκυκκαλ	ϥκυκκαιλ	ϥκυκκυλ	ϥκυκκυιλ	ϥκυκκωλ
Substantivkasus
Genitiv	ϥκυκκεβ	ϥκυκκειβ	ϥκυκκοβ	ϥκυκκοιβ	ϥκυκκαβ	ϥκυκκαιβ	ϥκυκκυβ	ϥκυκκυιβ	ϥκυκκωβ
Essiv-modal	ϥκυκκεχ	ϥκυκκειχ	ϥκυκκοχ	ϥκυκκοιχ	ϥκυκκαχ	ϥκυκκαιχ	ϥκυκκυχ	ϥκυκκυιχ	ωχ
Komitativ	ϥκυκκερ	ϥκυκκειρ	ϥκυκκορ	ϥκυκκοιρ	ϥκυκκαρ	ϥκυκκαιρ	ϥκυκκυρ	ϥκυκκυιρ	ϥκυκκωρ
Kasuslös form
	ϥκυκκε	ϥκυκκει	ϥκυκκο	ϥκυκκοι	ϥκυκκα	ϥκυκκαι	ϥκυκκυ	ϥκυκκυι	ϥκυκκω