καλλα

Substantiv

καλλα (καλλα)

1. bord

Deklination

Inflektion
	Obest.	Obest. p.	Best.	Best. pl.	Gnom	Gnom p	Neg	Neg p	Int.
Verbkasus
Absolutiv	καλλεν	καλλειν	καλλον	καλλοιν	καλλαν	καλλαιν	καλλυν	καλλυιν	καλλων
Ergativ	καλλεϧ	καλλειϧ	καλλοϧ	καλλοιϧ	καλλαϧ	καλλαιϧ	καλλυϧ	καλλυιϧ	καλλωϧ
Dativ	καλλεσ	καλλεισ	καλλοσ	καλλοισ	καλλασ	καλλαισ	καλλυσ	καλλυισ	καλλωσ
Lokativ	καλλεμ	καλλειμ	καλλομ	καλλοιμ	καλλαμ	καλλαιμ	καλλυμ	καλλυιμ	καλλωμ
Ablativ	καλλεϥ	καλλειϥ	καλλοϥ	καλλοιϥ	καλλαϥ	καλλαιϥ	καλλυϥ	καλλυιϥ	καλλωϥ
Instrumentalis	καλλεφ	καλλειφ	καλλοφ	καλλοιφ	καλλαφ	καλλαιφ	καλλυφ	καλλυιφ	καλλωφ
Abessiv	καλλεθ	καλλειθ	καλλοθ	καλλοιθ	καλλαθ	καλλαιθ	καλλυθ	καλλυιθ	καλλωθ
Essiv formal	καλλεγ	καλλειγ	καλλογ	καλλοιγ	καλλαγ	καλλαιγ	καλλυγ	καλλυιγ	καλλωγ
Kausativ	καλλελ	καλλειλ	καλλολ	καλλοιλ	καλλαλ	καλλαιλ	καλλυλ	καλλυιλ	καλλωλ
Substantivkasus
Genitiv	καλλεβ	καλλειβ	καλλοβ	καλλοιβ	καλλαβ	καλλαιβ	καλλυβ	καλλυιβ	καλλωβ
Essiv-modal	καλλεχ	καλλειχ	καλλοχ	καλλοιχ	καλλαχ	καλλαιχ	καλλυχ	καλλυιχ	ωχ
Komitativ	καλλερ	καλλειρ	καλλορ	καλλοιρ	καλλαρ	καλλαιρ	καλλυρ	καλλυιρ	καλλωρ
Kasuslös form
	καλλε	καλλει	καλλο	καλλοι	καλλα	καλλαι	καλλυ	καλλυι	καλλω